20.3.13

DÍA DA POESÍA


Mañá, algúns alumnos recitaredes poemas que foron seleccionados por vós mesmos ou por Pilar e Avelina. O recitado será na Biblioteca, no segundo recreo. Xa veriades este cartel en varios lugares do Istituto.

 
 
Podedes ler aquí varios poemas que se van recitar. O recreo é moi curto e por iso moitos non están completos. Tamén  poderedes escoitar poemas en castelán.

A directora da Unesco, Irina Bukova, nunha das súas declaracións, explícanos que "o descubrimento dun novo poema constitúe un acto de inmersión na lingua, pero tamén na sensibilidade do outro, por moi distante que se atope en termos xeográficos".

Por iso quero que descubrades, tamén, estes poemas que foron tomados da antoloxía poética de Fran Alonso, POETÍZATE. Se cadra xa os coñecedes.

Tríptico
 
A caricia é elevada
e elegante.
Baixa polo lombo suave,
crea espirais de pracer,
amplíase coa delicia do ar,
nútrese no fondo
e é marabillosa nas nádegas altas.
A caricia elabórase con múltiples pétalos,
con suavidades de nácara
con cóxegas lenes
e herbas silvestres de esporas docísimas.
A caricia é unha onda
de vento e de océano,
unha brisa que move as ondas do teu corpo
con elegancia altísima
e tenrura alba.

A caricia é eterna, movemento incansábel,
tepidez sincera que se pousa na pel
e se enreda co frescor da fonte inesgotábel."

LUCÍA NOVAS (1979), Epiderme

Tódolos bebés son tu e ningún coma ti.
Tódolos nenos son tu e ningún coma ti.
Tódolos adolescentes son tu e ningún coma ti.
Tódolos mozos son tu e ningún coma ti.
Tódolos anciáns son tu e ningún coma ti.
Tódalas nais son eu e todas, coma min, saben que es único.


XELA ARIAS  (1962-2003), Diario a diario

Soa

Hoxe xanto soa
e as gotas pingan
no fregadeiro.

Hoxe non teño cartas
de ninguén que de
min se acorde.

Hoxe está gris
e os cans buscan
abrigo no limiar da casa.

Hoxe morro asolagada
no derradeiro sol de sete.

Hoxe os corvos son felices
porque a escuridade
enche Irlanda. 

ANTÍA OTERO (1982), O son da xordeira

Este poema de Antía Otero lémbrame o de Tecín soia a miña tea de Rosalía. 


No hay comentarios:

Publicar un comentario