Se comparades estas dúas fotografías e vos fixades nos ollos d'A Ponte Romana de Ourense, podedes facervos unha idea da como andamos de chuvia.
O malo é que os refráns son moi sabios e hai un que di: moita chuvia en xaneiro, mala anada no cabaceiro.
No outono
No inverno
Consultade a entrada de Xaneiro mollado, se non é bo para o pan, é bo para o gando, de Caderno da lingua, e veredes a riqueza lingüística da lingua galega para nomear a chuvia.
Este poema de Díaz Castro vén ó conto:
Chove e máis
chove, chove e rechove,
chove na probe
casa do probe,
chove en
Galiza, mais sen parar,
chove na
terra, chove no mar;
bágoas dun
pranto inestiñíbel,
chove unha
choiva inesquecibel;
chove no
esterco, chove nas rosas,
chove nas
vosas, chove nas nosas.
Chove na
espranza que leva o vento,
chove no amor
e no tormento,
chove no
orfiño que está a chorar,
chove na moza
que vai casar.
Chove na laxe
e no laxeiro,
chove no barro
e no barreiro;
chove na
noite, chove no albor
do novo día,
«meu doce amor»;
chove nas
beiras e nas ribeiras,
chove nas
chousas, chove nas leiras.
Chove nos
condes, e nos marqueses,
chove nos
días, chove nos meses...
(Publicado na
revista
Dorna, n.º 17, xaneiro de 1991)
Podedes ver o vídeo que aparece en Carta xeométrica.
No hay comentarios:
Publicar un comentario