A BLANCO AMOR NO SEU PASAMENTO. VÍCTOR CAMPIO PEREIRA

O día un de decembro fánselle homenaxes a Blanco Amor en Ourense por ser ese o día do seu falecemento. Pola mañá adoita haber unha ofrenda floral no Cemiterio de San Francisco e pola tarde as homenaxes trasladábanse á Praza do Bispo Cesáreo onde está  a escultura de Blanco Amor.

Este ano mantense a ofrenda floral no Cemiterio e pola tarde os que estamos asistindo ó curso "A marxinalidade na cultura: a homosexualidade" poderemos escoitar a Luís González Tosar falando da Ars Amandi de Eduardo Blanco Amor.

A miña homenaxe particular neste blog vai consistir en deixarvos aquí o poema que o poeta ourensán Víctor Campio Pereira lle dedicou a Blanco Amor no seu pasamento.

A BLANCO-AMOR

-No seu pasamento-

I

Fúcheste coas camelias. Era Vigo.

delta do río dos teus pasos. Era

Vigo, un naufraxio. Todo se perdera:

luces e voces, azucena e trigo.

E na alta noite xa sen ti -¡contigo!-

finxía a lúa un caravel de cera.

Finara a voz, a luz enmudecera.

Todo na noite se perdera, amigo!

Fúcheste coas camelias. Voltarías

ás túas illas de coral e nardo

por un mar carmesí, de amor ileso.

Voltarías ás illas e verías

-ingrávido de luces, Eduardo!-

xente ó lonxe agardando o teu regreso.

II

Xente ó lonxe agardando o teu regreso

verías se voltaras, e verías

-no difuso anagrama dos teus días-

bandeiras de dolor en retroceso.

Atizaras no verso o lume aceso,

na palabra agacharas ferventías

e ceibaras o canto: ceibarías

un xílgaro de vento na luz preso.

Se voltaras, Eduardo, se voltaras

ó teu cerco de lumes onde ardías,

con rumbo a túa estrela navegaras

sen o clamor da rosa por castigo.

Pero xa estás no alén das ardentías,

a soas cos teus soños e contigo!

O aire, a luz e o canto. Poesía reunida 1987-2006.

Víctor Campio Pereira.

Cando no curso pasado fixemos a exposición Poesía e natureza, incorporamos un anaquiño do poema que ía acompañado dunha fotografía feita no noso Instituto. Véde a páxina 21 do primeiro calaméo.

Lede e vede algo sobre a homenaxe que se lle fixo a Blanco Amor  no Cemiterio de San Francisco. Alí estiveron alumnos de segundo de Bacharelato acompañados por Soedade.