A CARTA

O Grupo Lector está organizando unha actividade na que a carta e a literatura epistolar van ter moito que ver. O que vós tedes que facer é escribir cartas pero os destinatarios teñen que ser do Instituto. Tedes información nos taboleiros.

Na actualidade poucas cartas se escriben pero noutras épocas era a única forma de contacto, cando familiares ou amigos estaban lonxe. Durante séculos, mulleres e homes tiveron que abandonar a súa terra en busca dunha vida mellor.

Se vedes esta curta de Fina Casalderrey, darédesvos conta do importantes que eran as cartas, incluso aínda que non se soubese ler.

 Dúas letras from evarela on Vimeo. Moitas grazas a Trafegando Ronseis.

Para escribir as vosas cartas podedes inspirarvos nesta que é a primeira que aparece en Cartas a Lelo de Neira Vilas:

Leliño, amigo: 

Anque fai anos que te fuches,  penso que debes lembrarte de min. ¿Ou non? Cavila un chisco; remexe na cachola. Son Toño de Loureiro, o Peilao. ¿Xa caíches? ( Ese alcume de "Peilao" séntame como un baloucazo pero dígocho para que te decates axiña de quen son).

Pois é. O Balbino xa sabes que anda a servir dende que lle arreou cun pelouro ó Manolito. É un rapaz caviloso e de poucas falas. Fai algúns dias veu á casa. Eu atopeino na beira do río e estivemos un anaco dando ó peteiro. Faloume de ti. Díxome que vos escribides, e amostroume dúas cartas túas, por certo moi paveras neso que dis do entroido toleirón do Brasil.

Dende que me atopei co Balbino ándame a proír unha idea no miolo. a idea de que ti e mais eu nos escribamos tamén. Balbino deume o teu enderezo e aquí estou coa primeira carta.

Anda, non recúes. Escríbeme. Eu fareino seguido, contándoche un eito de cousas de por aquí.

Tamén vos pode servir de modelo estoutra de ¡ Asústate, Merche ! de Fina Casalderrey:

Domingo 24 de novembro 

¡Ola chula!

Estrañaraste de que che escriba en domingo tendo clase mañá, e aínda che estrañará máis se sabes que son as doce da noite, pero é que non son quen de durmir e teño que contarcho ou estoupo. Só cho podo dicir a ti, se mamá se enteira...

Hoxe, como era o aniversario de Isabel a arxentina, a iso das sete, ¡asústate!, fomos á discoteca. Estivemos alí ata as dez. Non lle dixen nada a mamá, tamén ía Paio e tiña medo de que non me deixase.

Pasámolo chupi bailando todos en roda. Comezamos a cantarlle o de "feliz, feliz, no teu día...", e ó pouco tempo estaba cantando todo o mundo. Houbo un intre no que puxeron "Bailar pegados" de Serxio Dalma, e Paio bailou comigo. Foi a primeira vez que bailei así con alguén, ¡a min, que non me gusta bailar! Foi marabilloso sentir asemade a música lenta e o contacto do seu corpo.

(...)

Vale, por hoxe xa non che conto máis, estame a entrar un sono que non vexas, e mañá ás oito teño que me erguer da cama.

Auria

Lembrade tamén a carta que aparece na páxina 67 da obra Chamádeme Simbad de Francisco Castro; os de 1º ESO tedes o libro.

Consultade teoría da carta nesta ligazón. Practicade a tradución, non está en galego.

Esta imaxe tamén vos pode servir:

 

De escolar.com

No blog de Avelina, Espacio entre palabras, podedes ler unha carta de Don Quixote a Dulcinea e outras cartas de amor que aparecen na obra "Pomelo y limón" de Begoña Oro.