E TI QUEN ES? ESCRÍBEO. I

Os alumnos de primeiro ESO A, inspirándose nalgúns dos versos de Celso Emilio que aparecen na homenaxe ó autor, responderon á pregunta que se lles facía:  E ti quen es?

Vede os seus traballos, fixéronos na clase e os propios alumnos escolleron os que consideraban que podían representar a todo o curso; os que lles gustaban máis, claro. 

Eu son un paxaro

con ás de prata,

bico de aire,

que voa en liberdade.

Eu son un río

que flúe, flúe e flúe

percorrendo lugares,

enchéndoos da auga dos meus pensamentos.

Eu son unha árbore

perdida na inmensidade do bosque,

estendendo as raíces,

as raíces da vida.

Eu son a néboa

que envolve as cidades,

que invade bosques,

sempre á espera no corazón da montaña.

Eu son un mundo

de lembranzas esquecidas,

de lume frío,

de bágoas alegres.

Eu son unha ánima

que percorre o mundo, perdida,

lembrando a miña gran pena

de perder a vida.

Eu son un abismo negro

de mortes alegres,

de risas tristes,

de escuridade luminosa.

Eu son un canto

que atravesa bosques antigos,

que nunca cesa,

e que perdura na eternidade.

Eu son a voz

dun pobo inexistente,

de xente muda,

que na vida é persistente.

Daniel Alonso Lorenzo 

Eu son unha rocha

que é esmagada por outras.

Ás veces síntome como o sol

outras veces como a lúa.

Xa non sei como son, 

funme a unha vila 

onde todo é escuro

e só estou eu.

Unha pequena luz

entra no meu interior

 se es ti quen me fala.

Na vila dos mortos

xa non me encontro.

A luz  envolveume 

cando te vin nacer,

curmán meu,

cando te vin nacer,

son eu o que esmaga

as rochas.

Daniel Cordeiro Blanco

Eu  son unha sedela

que colga do fío do mundo.

Eu son unha formiguiña

comparada con esa inmensa

árbore chamada mundo.

Eu son un río sen auga,

auga sen peixes,

peixes con fame,

fame de peixes.

Thalía Albino García 

Comezamos con estes, aínda poderedes ler máis.